Γεννήθηκε το 1890 στην ενορία Κοσλαράντων και ήταν γιος του Χριστόφορου και της Σοφίας Τοπαλίδη. Είχε δύο αμφιθαλείς αδερφούς, τον Αλκιβιάδη και τον Αριστείδη, και δύο ετεροθαλείς (από τον προηγούμενο γάμο του πατέρα του), τον Πέτρο και τον Παύλο. Σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μελισσοκομία κι αργότερα δημιούργησε την πρώτη σύγχρονη μελισσοκομική επιχείρηση της Μικράς Ασίας, διαφημίσεις της οποίας βρίσκουμε δημοσιευμένες στις εφημερίδες της Τραπεζούντας. Παντρεύτηκε τη Μαρία Γεροντίδου από την ενορία Πινιατιάντων. Το 1923 ήρθε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στο Αετοχώρι Αλεξανδρούπολης. Υπήρξε πρόεδρος της Εκτιμητικής Επιτροπής Πινιατιάντων-Κοσλαράντων-Τσακαλάντων, που συγκροτήθηκε από την Ε.Α.Π. με έδρα το Αετοχώρι. Εργάστηκε ως δάσκαλος, ενώ παράλληλα συνέχισε να ασχολείται με τη μελισσοκομία. Εξέδιδε επί χρόνια το περιοδικό "Μελισσοκομική Ελλάς" και θεωρείται ως θεμελιωτής της σύγχρονης μελισσοκομίας στην Ελλάδα. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ξενώνα των Σανταίων στην Παναγία Σουμελά. Μετά το θάνατο της συζύγου του Μαρίας το 1961, ανήγειρε με δικές του δαπάνες και δεύτερο όροφο, τον οποίο αφιέρωσε στη μνήμη της. Πέθανε το 1987 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσε μετά τη συνταξιοδότησή του.
Έρευνα: Δημήτρης Πιπερίδης
Ο παππούς μου, Νικόλαος Τοπαλίδης, εργάστηκε ως δάσκαλος για μικρό χρονικό διάστημα στο Αετοχώρι. Σύντομα υπέβαλε τα χαρτιά του και έγινε υπάλληλος στο υπουργείο Γεωργίας στην Αλεξ/πολη, με αντικείμενο της μελισσοκομία. Εξ ου και μετακόμισε στην Αλξ/πολη η οικογένεια. Σύντομα έλαβε τον βαθμό του διευθυντή. Έφυγε από την Αλεξ/πολη το 1962 ή 63, μετά τον θάνατο της συζύγου του, Μαρίας, και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου συνέχισε να εκδίδει το περιοδικό. Δεν πέθανε στη Θεσσαλονίκη αλλά στην Καστανιά Ημαθίας, στο Βέρμιο, στις 29 Αυγούστου 1987, όπου και βρίσκεται θαμμένος. Ευχαριστώ πολύ, Μαρία Τοπάλη