Γεννήθηκε το 1902 στην ενορία Ισχανάντων και ήταν κόρη του Λάζαρου Καγκελίδη και της Ελισσάβετ, το γένος Πιστοφίδη. Είχε δύο αδερφούς, το Δημήτριο και το Χριστόφορο. Σε ηλικία 16 ετών παντρεύτηκε τον Αριστείδη Γαρατσάλ - Μαυρόπουλο από τα Δώδεκα Αλάτια, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους, το Θεμιστοκλή και τον Αριστείδη. Τη φοβερή βραδιά της σφαγής των νηπίων στη Μάγαρα ήταν μία από τις τραγικές μάνες που αναγκάστηκαν να υπακούσουν και να παραδώσουν τα βρέφη τους, προκειμένου να μην προδοθεί η θέση των κρυπτόμενων αμάχων στον Τουρκικό στρατό, που τους είχε περικυκλώσει. Το τραγικό περιστατικό εξιστορεί η εγγονή της Ειρήνη Ταχματζίδου στο δραματοποιημένο κείμενό της "Η Σφαγή των Νηπίων της Σάντας", που βασίζεται σε διηγήσεις της ίδιας της Ελένης Γαρατσάλ. Μετά τα τραγικά αυτά γεγονότα η Ελένη μαζί με τον άρρωστο άνδρα της, το γιο της και τα 300 περίπου γυναικόπαιδα κατάφεραν να φτάσουν μετά από πολλές περιπέτειες στην Τραπεζούντα. Εκεί κρύφτηκαν σε συγγενικά σπίτια για μερικούς μήνες, μέχρι που το 1922 επιβιβάστηκαν στο καράβι για την Ελλάδα. Ο σύζυγός της Αριστείδης, ασθενής ήδη από τη Σαντά, δεν άντεξε τις κακουχίες του ταξιδιού, πέθανε εν πλω και ρίχθηκε από τους ναύτες στον καυστήρα του πλοίου προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση της νόσου. Μαζί του αρρώστησε και η ίδια η Ελένη, αλλά τελικά κατόρθωσε να επιβιώσει. Μετά την έλευσή τους στην Ελλάδα οι Σανταίοι τη πρώτης εκείνης φουρνιάς του 1922 εγκαταστάθηκαν πρόχειρα στην Λαμία, όπου έζησαν για αρκετούς μήνες. Η Ελένη Μαυροπούλου εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Βούλκοβο (μετέπειτα Χρυσοκέφαλος) του Κάτω Νευροκοπίου. Εκεί βάπτισε το γιό της δίνοντας του το όνομα του νεκρού συζύγου της, ο μικρός όμως Αριστείδης αρρώστησε και πέθανε μετά από μερικά χρόνια. Μόνη πλέον η Ελένη παντρεύτηκε τον επίσης πρόσφυγα από το Φτελέν' Χαράλαμπο Διαμαντίδη, με τον οποίο απέκτησε έξι παιδιά. Η Ελένη Μαυροπούλου πέθανε στο Χρυσοκέφαλο το 1975.
Έρευνα: Δημήτρης Πιπερίδης
