Γεννήθηκε στην ενορία Ζουρνατσάντων της Σαντάς το 1877 και ήταν γιος του παπά Κωνσταντίνου και της Ελένης (ή Σουμέλας) Ιωσηφίδη. Είχε τρία τουλάχιστον αδέρφια, τον Πολυχρόνιο, τη Μαρία και τον Πέτρο. Σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας και αποφοίτησε το 1901. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη συγχωριανή του Παρθένα Γραμματικοπούλου, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Αντιγόνη, το Λεωνίδα, το Νεοκλή, τον Πίνδαρο και τη Μαρία (πέθανε στην Σαντά σε ηλικία επτά ετών). Τη σχολική χρονιά 1901-1902 δίδαξε στο δημοτικό σχολείο της Μικρής Σαμάρουξας της Γεμουράς. Από το 1902 έως το 1911 δίδαξε στα σχολεία της Σαντάς και διατέλεσε διευθυντής του οκτατάξιου ημιγυμνασίου Ισχανάντων. Κατά την σχολική χρονιά 1903-1904 συγκάλεσε στην ενορία Πιστοφάντων παιδαγωγική σύσκεψη όλων των δασκάλων της Σαντάς με θέμα την εθνική και ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Το 1909 ύστερα από την ειρηνική κατάληψη της Ι.Μ. Παναγίας Σουμελά από τους Σανταίους που αντιδρούσαν στην προσάρτηση της Μονής στη Μητρόπολη Τραπεζούντος, τοποθετήθηκε προσωρινά "διευθυντής" της Μονής. Το 1910 ανέλαβε γραμματέας της "Επιτροπής Ανεγέρσεως Κεντρικής Σχολής Σαντάς". Το σχολικό έτος 1911-1912 δίδαξε σε σχολείο των Σουρμένων. Το 1912 προκειμένου να αποφύγει τη στράτευση στον τουρκικό στρατό, εγκαταστάθηκε στην Κουταΐδα της Γεωργίας όπου δίδαξε για ένα έτος, και από το 1913 έως το 1921 στην πόλη του Σοχούμ, όπου μετέφερε από τη Σαντά και την υπόλοιπη οικογένειά του συμπεριλαμβανομένης της μητέρας του Ελένης. Παράλληλα με τα διδασκαλικά του καθήκοντα άνοιξε στην πόλη του Σοχούμ ελληνικό βιβλιοπωλείο. Το 1921 ήρθε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Παράλληλα με τις σπουδές του δίδαξε σε σχολείο της Σύμης. Μετά την αποφοίτησή του τοποθετήθηκε σε σχολεία της Ξάνθης, του Κιλκίς και μετά από λίγα χρόνια στο γυμνάσιο της Έδεσσας, όπου τον συνάντησε η οικογένειά του μετά την έλευσή της από το Σοχούμ. Το 1928 η οικογένεια εγκαταστάθηκε κοντά σε συγγενείς στο χωριό Ραχιά της Βέροιας και ο Ισαάκ Ιωσηφίδης δίδαξε στο γυμνάσιο της πόλης της Βέροιας. Υπήρξε πολυμαθής και πολύγλωσσος, καθώς γνώριζε τη Γαλλική, τη Ρωσική και την Τουρκική γλώσσα. Ο Ισαάκ Ιωσηφίδης πέθανε το 1948 στην Βέροια σε ηλικία 71 χρονών.
Έρευνα: Χρήστος Αηδονίδης
