Γεννήθηκε το 1883 στην ενορία Ισχανάντων και ήταν κόρη του Θεόδωρου Τσινάκ' και της Κυριακής Παρμαξούζ' - Αδακτύλου. Είχε έξι αδέρφια το Ματθαίο, το Χαράλαμπο, την Ελένη, την Παρθένα, τη Μαρία και τον Ιωάννη. Σε μικρή ηλικία ακολούθησε την οικογένεια της, η οποία μετανάστευσε στην Κούμα (Μιχαήλοφκα) της Αμπχαζίας. Σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε το συγχωριανό της Ευστάθιο Τσάτσα, επίσης γόνο μεταναστών από την ενορία Τερζάντων, με τον οποίον απέκτησε οκτώ παιδιά, το Θεόδωρο, τη Μαρία, την Ευανθία, τον Παύλο, τη Σοφία (πέθανε σε μικρή ηλικία), τη Δωροθέα, τη Σοφία και το Χριστόφορο. Το 1937 το Σταλινικό καθεστώς συνέλαβε και εκτέλεσε το σύζυγό της, ενώ το 1949 εξόρισε την ίδια την Ευθυμία με πέντε από τα παιδιά της στην κωμόπολη Λουγκοβόι κοντά στην πόλη Τζαμπούλ του Καζακστάν. Το 1956 της επετράπη να επιστρέψει από την εξορία κι εγκαταστάθηκε στην πόλη του Σοχούμ, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής της. Η Ευθυμία Τσάτσα πέθανε στο Σοχούμ το 1970.
Έρευνα: Χρήστος Αηδονίδης
