Γεννήθηκε το 1883 στην ενορία Πιστοφάντων και ήταν γιος του παπά Θεόδωρου και της Ελένης Οράχ' - Δρεπανίδη. Είχε τρεις αδερφούς, τον παπά Αναστάσιο, τον Ιωάννη και το Γεώργιο, και μία αδερφή, την Κυριακή (σύζ. Χρήστου Βατίκ' - Σεβαστίδη). Παντρεύτηκε τη συγχωριανή του Ευθυμία Πιστοφίδου, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, τον Αγαθόνικο (γεν. 1903), τον Περικλή (γεν. 1909), το Χρήστο (γεν. 1911), το Θεόδωρο (γεν. 1918). την Ελένη (γεν. 1920) και τον Ευγένιο (γεν. 1923). Ο ίδιος ασκούσε το επάγγελμα του αγιογράφου και ξενιτευόταν στον Καύκασο, όπου αναλάμβανε την αγιογράφηση των ιερών ναών των ελληνικών κοινοτήτων της περιοχής. Αργότερα (κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 1917-1918) μετέφερε και την οικογένεια του στην πόλη του Σοχούμ, όπου και γεννήθηκαν τα δύο μικρότερα από τα παιδιά του. Το 1921 η οικογένεια ήρθε στην Ελλάδα και μετά από σύντομη παραμονή στους προσφυγικούς θαλάμους της Καλαμαριάς κι εν συνεχεία στον παλιό τουρκικό οικισμό Ραχμανλή κοντά στη σημερινή Νέα Σάντα εγκαταστάθηκε οριστικά στην πόλη του Κιλκίς. Ο Παναγιώτης Δρεπανίδης, ο "Ζώγραφον" όπως τον αποκαλούσαν οι συγχωριανοί του λόγω του επαγγέλματός του, πέθανε στο Κιλκίς το 1955.
Έρευνα: Δημήτριος Πιπερίδης
