Γεννήθηκε το 1893 στην ενορία Ισχανάντων και ήταν γιος του Χαράλαμπου και της Ειρήνης Εφραιμίδη. Είχε άλλα δύο αδέρφια, τον Ιωάννη και την Παρθενόπη. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τη μητέρα του και τη φροντίδα του, όπως και των δύο αδερφών του, ανέλαβε η αδερφή της μητέρας τους, Κυριακή Χιοναρίδου, η θρυλική Χιονάρα. Σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντος και δίδαξε στη Σαντά αλλά και στην Τραπεζούντα. Το 1917 παντρεύτηκε τη συγχωριανή του Μαρία Σπυριδοπούλου του Γεωργίου, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Ειρήνη (γεν. 1920). Λίγα χρόνια πριν την Ανταλλαγή μετέβη στην περιοχή του Βατούμ προκειμένου να διδάξει στο δημοτικό σχολείο της Τάκοβας, ενώ η γυναίκα και το παιδί του παρέμειναν στη Σαντά. Κατά την καταστροφή της Σαντάς η Μαρία Εφραιμίδη, η ηλικίας ενός έτους κόρη της Ειρήνη και η ηλικιωμένη Χιονάρα ακολούθησαν τους υπόλοιπους συγχωριανούς τους στο δρόμο της εξορίας. Με την υπογραφή της συνθήκης της Λοζάνης ήρθαν στην Ελλάδα (εκτός από τη Χιονάρα, που πέθανε από τις κακουχίες στο Χουνούζ) κι εγκαταστάθηκαν προσωρινά στη Δραπετσώνα του Πειραιά. Λίγο αργότερα ήρθε στην Ελλάδα και ο Θεόφιλος Εφραιμίδης και με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού ξαναβρήκε την οικογένειά του. Εγκαταστάθηκαν οριστικά στο Ρίζωμα Τρικάλων, όπου ο Θεόφιλος Εφραιμίδης διορίστηκε δημοδιδάσκαλος. Πέθανε το 1943 στο Νοσοκομείο Τρικάλων νοσηλευόμενος με ελονοσία.
Έρευνα: Χρήστος Αηδονίδης
