Γεννήθηκε το 1828 στην ενορία Τερζάντων και ήταν γιος του Παύλου και της Βαρβάρας Γραμματικόπουλου. Είχε άλλα τέσσερα αδέρφια, τον Ιωάννη, τον Ιορδάνη, τη Χριστιανή και την Παρθένα. Με τη σύζυγό του Κυριακή απέκτησε έντεκα παιδιά, τον Ιωάννη, τη Δέσποινα, την Κυριακή, τον Παύλο, το Χριστόφορο, την Ευθυμία, τον Ευστάθιο, το Γεώργιο, τον Παναγιώτη, το Βασίλειο και τον Ιερεμία. Ήταν μια χαρακτηριστική φιγούρα της κοινωνίας της Σαντάς του 19ου αιώνα, καθώς ακόμη και μετά την αποκάλυψη των κρυπτοχριστιανών συνέχισε να ντύνεται ως μουσουλμάνος ιερωμένος και να κατασκευάζει φυλακτά με αποσπάσματα από το κοράνι, που γίνονταν ανάρπαστα από τους προληπτικούς Τούρκους των γειτονικών χωριών (κάτι ωστόσο που δεν τον εμπόδισε να είναι από τους πρώτους Σανταίους που φρόντισε να μορφώσει τα παιδιά του, ένας εκ των οποίων έγινε ιερέας και δύο άλλοι επιφανείς δάσκαλοι των ελληνικών σχολείων του Πόντου και του Καυκάσου). Εκτός από τους μουσουλμάνους περιοίκους ακόμη και πολλοί συγχωριανοί του πίστευαν ότι είχε υπερφυσικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να έχουν διασωθεί πολλές διηγήσεις για θαύματα που υποτίθεται ότι έκανε. Ο Στάθης Αθανασιάδης, ο Γεροστάθης, γράφει: «φαίνεται ότι είχε τις ικανότητες της υποβολής και του υπνωτισμού». Ο Δημήτριος Γραμματικόπουλος, ο Σίπον ο «Μολλάς» (από τους λίγους συγχρόνους του όχι μόνο χριστιανούς, αλλά και Τούρκους, που γνώριζε την αραβική γραφή) ή ο «Τσιντζής» (αυτός δηλαδή που γνώριζε να λέει τη μοίρα διαβάζοντας τραπουλόχαρτα) πέθανε στην Σαντά το 1907.
Έρευνα: Δημήτρης Πιπερίδης
